علی خلیلی؛ پرچمی که به اهتزاز درآمد

در میان همه­ ی بنده­ های مؤمن و صالح خدا، تعداد بسیار اندکی پرچم طریقی می­شوند که خود طی کرده­ اند. همه­ ی توجهات می­رود به سمت آن­ها. از همه جا قابل رؤیت می­شوند و در همه­ ی دل­ های پاک جا می­گیرند. چرا که مأموریت­شان را در “وقت لازم” انجام داده ­اند.

نیت خوب، فکر و اندیشه­ ی خوب و عمل خوب همه تحسین برانگیز است، اما تعظیم برانگیز نیست. تنها کاری به این درجه از اعتلا می­رسد که علاوه بر خوبی، در وقت لازم انجام شده باشد. اهمیت مأموریت در وقت لازم در حدی است که گاه تاریخی را دگرگون می­کند، جریانی را به راه می­ اندازد، سنتی را پایه­ گذاری می­کند و مثل پرچمی به اهتزاز درمی ­آید.

تمام رهبران مبارزه با طاغوت برای اقامه­ ی امر به معروف و نهی از منکر هزینه پرداختند، اما تمام هزینه­ ها منجر به انقلاب اسلامی نشد. عمل امام خمینی در وقت لازم بود که این پرچم را برافراشت.

عمل حسین فهمیده در باب جهاد، سید مرتضی آوینی در وادی هنر متعهد و مصطفی احمدی روشن در دانش هسته­ ای از همین جنس است.

امروز اگر نام شهید غیرت و جوانمردی؛ علی خلیلی بلند آوازه است و در قلوب ملت گوهرشناس جای گرفته، باید راز آن را در انجام مأموریت در وقت لازم جستجو کرد.

خدای متعال تمام بندگان خود را در آزمون سخت “وقت لازم” قرار می­دهد. آنان که بار سنگین دنیا زمین­ گیرشان کرده، با غفلت می­گذرند، ولی سبکباران تأمل ­کرده، تصمیم بر انجام وظیفه می­گیرند. اما آیا همه­ ی سبکباران موفق به انجام مأموریت در وقت لازم می­شوند؟

بین تصمیم و عمل، فرصت به قدری اندک است که تا عامل به خود بجنبد، وقت لازم فوت می­شود. چه بسا عامل پس از فوت وقت، وظیفه ­اش را به نحو احسن انجام می­دهد، اما این عمل تحسین برانگیز دیگر تعظیم برانگیز نیست. نه تاریخی را دگرگون می­کند و نه ملائکه الله را به فخر و مباهات وا می­ دارد.

راز توفیق انجام وظیفه در وقت لازم چیست؟ مطالعه ­ی زندگی علمدارانِ این راه، نشان می­دهد اخلاص فردی و عنایت الهی راز این معماست. از همین رو موجودی مثل ابلیس با چندهزار سال عبادت ناخالص در جبهه­ ی حق، ازآزمون “وقت لازم” سربلند بیرون نمی­ آید، اما افسر جبهه ­ی باطل؛ حربن یزید ریاحی سربلند بیرون می­ آید.

اگر امروز ملتی فهیم در برابر عمل خلیلی سر تعظیم فرودآورده، نه برای امر به معروف و نهی منکر و نه برای دفاع از ناموس و نه برای کسب مدال شهادت، -که همه­ی این­ها تحسین برانگیز است- اما تعظیم ملت به خاطر اخلاصی است که علی را شایسته ­ی عنایت الهی کرد تا بتواند در طلایی­ ترین وقتی که -به تعبیر خودش- بسیاری از تسبیح به دست­ ها از معرکه­ می­ گریزند، به زیباترین وجه در محضر رب جمیل عشق­بازی کند.

درود بر این پرچم تازه به اهتزاز درآمده­ ی الهی.

رحیم مخدومی/ نوروز ۹۳