خانه » شهدای ورامین » پیام ها و نامه ها » نامه ای از شهید مرتضی رحیمی

نامه ای از شهید مرتضی رحیمی

http://dlnew.ir/varamincity.com/tasavir/shohada/tasavir-shohadaye-varamin/shahid-morteza-rahimi%20(1).JPG

متن زیر نامه شید مرضی رحیمی به یکی از دوستانش می باشد که درتاریخ ۶۲/۵/۲۱ هنگامیکه گیرنده نامه در جبهه های کردستان خدمت می کرده است برای ایشان فرستاده اند .

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

و من الناس من یشری نفسه ابتغاءَ مرضات الله و انَ الله رئوف‏ُ  باالعبادـ

الحمد الله رب العالمین و صلواه و السلام علی اشرف انبیاء و رسوله محمد(ص)»

سلام حقیرانه ام را از راهی دور به مسافت، اما کوتاه به وصل قلبها ، ( نزدیکی قلب دو انسان مومن و مسلمان ) به سوی ستارگان منور شب تاریک و زاهدان سحر و غرندگان در روز به آنها که به دور از معصیت به لبیک حسین (ع)پاسخ دادند و عاشقانه و ماهرانه انتخاب کردند، مسیرعشق را و خریدند رضایت حق را هدیه می کنم .

اما نگاه بر روی پر شکوه شما عاشقان و دلاوران حسین (ع) رعشه شوق بر بدنم می افکند. زیرا وجودهای مقدسی را که رهبر بر بازوانشان بوسه زند، مرا چگونه جای تقدیر است و چطور جای سخن. اما چون عاجزم در بیان این مطلب را ناتمام می گذارم . ارزش و مقام شما مقام عبدالله سردار اسلام، حافظ تنگه احد است . زیرا شکافهای گوناگون راههای نفوذ دشمنان است  و خلاء در آن یورش دشمن ، اما باید مانند عبدالله تا آخرین لحظه ایستاد و به دیگران و عمل آنها (یعنی رها کردن تنگه احد ) نباید توجه کرده و باید ماند و به شهادت رسید. (البته شما یادتان باشد که ماموریت سه ماهه دارید)

می دانم که اشکهای جاری و زیبای برگونه نشسته شما در نماز که دور کننده از نار و شفیع شما در بهشت است، پس از حرکت به یاد دیگران نیز خواهند بود و انشاء الله به باده فراموشی نخواهید سپرد ، حقیر را و عبد ذلیل خدا را.

آرزوی من این بود که ای کاش در میان شما بودم یا که در میان رزمندگانی سالک و عاشق به سوی حق رهسپار … اما،  واحسرتا، که این رؤیایی بیش نمیتواند باشد و از خیالی واهی بیش ، تجاوز نمی کند نمیدانم چه میگویم قلم خود می نویسد به او می گویم : ننویس چیزی را که دل دوستم را به درد می آورد. می گوید : من حق می نویسم. گویم چگونه ادای حق کنی؟ گوید : به دوستت می نویسم قدر خود بشناس و به شوق خدا خوش باش و هرگز غمین مباش که این راه از آن حسین(ع) است ، و به همه آنها می گویم: ای ستارگانی که در طلوع فجر خویش به عشق خدا ، به نور و صفا قدم زدید، صاحب قلم را از دعای خیر فراموش نکنید .

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

التماس دعا و به امید دیدار

دوستدار شما مرتضی

۶۲/۵/۲۱

منبع : لاله های سجاد

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شد.