بسم الله الرحمن الرحیم
شهید محمدعلی احمدی پور فرزند عباسعلی در سال ۱۳۱۸ هـ.ش در خانوادهای مذهبی در روستای خالدآباد شهرستان ورامین به دنیا آمد و تا سال چهارم ابتدایی درس خواند اما به دلیل مشکلات مالی به یاری پدر پیر خود شتافت و به کشاورزی مشغول شد.
شهید علاقه خاصی نسبت به مسائل معنوی داشت و در مراسمات مختلف به نوحه سرایی و مداحی اهل بیت علیهم السلام میپرداخت.
شهید بزرگوار به خاطر وجود بعضی از مسائل و مشکلات اقتصادی مدت ده سال در تهران زندگی کرد و طی این مدت با انجام امور معنوی به تصفیه باطن پرداخت. او فردی معتقد به ولایت بود و سعی میکرد در حد توان خود را به اهل بیت پیامبر علیهم السلام نزدیک کرده و اعمال خود را با آنها منطق نماید.
او بعد از شهادت فرزند عزیزش و قبل از دفن او در حالیکه لباس سفید پوشیده بود ایراد سخن کرده و خطاب به منافقین گفتند :
نه تنها خوشحالیم که فرزندمان به شهادت رسیده است بلکه خودمان هم آمادهایم در راه امام حسین علیه السلام به شهادت برسیم.
او دریکی از اعزامها در منطقه جنوب مجروح شد اما مجدداُ به جبهه بازگشت.
همسر شهید او را چنین توصیف می کند :
شهید توکلشان به خدا بود و اگر مشکلی پیش میآمد ما را نیز به توکل توصیه میکردند وقتی که عازم جبهه بودند به ما دلداری داده و به تحصیل و خوب درس خواندن بچه ها توصیه کردند.
شهید بزرگوار در نامههای آخر خود که بوی وصل به محبوب را میداد دوستان ، اقوام و خصوصاً فرزندان را به خواندن قرآن و عمل به آن امر کرده بود و بالاخره پس از عمری تلاش در مسیر خدا و تمسک به اهل بیت در سال ۱۳۶۶ در جبهه مائوت با اثابت ترکش به ناحیه کمر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
منبع : لاله های سجاد