ورامین پورتال جامع شهرستان ورامین
از زبان خواهر شهید
چه سخت است نوشتن از آنانی که اهل این زمین نبودند و فقط مدتی کوتاه با انسانهایی دلبسته به این جهان مادی زندگی کردند و هیچ دلبستگی به این زمین خاکی نداشتند و خیلی زود با دلی مملو از عشق به سوی معشوق رفتند و اینک ما مانده ایم با خاطراتی کوتاه ولی بسیار شیرین و پند آموزی از این پرندگان آسمانی .
مجید معاف هم از این پرندگان آسمانی بود، ماندنش در روی زمین حیف و اهل این خاک نبود و باید به جایی بهتر از اینجا می رفت . دنیای سخاوت و گذشت و ایثار بود رفتاری بسیار شایسته و نیکو ، دور از هر گونه بدی و نامهربانی ، مملو از عشق اهل بیت علیهم السلام بود. او یک نمونه عملی از عشق به این خاندان بود. معمولاً در سال دو بار با عشقی خاص به پابوس آقا امام رضا علیه السلام می رفت و در تمام ایام محرم و صفر در هیئتهای عزاداری امام حسین علیه السلام شرکت می نمود و در ظهر عاشورا به پذیرایی از عزادان آن حضرت مشغول بود، از صبح عاشورا تا عصر در تهیه غذای عزاداران همکاری می کرد و عصر خودش گرسنه به خانه می آمد.
به انقلاب و امام و ولایت بسیار عشق می ورزید. در ایام انقلاب با این که سن کمی داشت درتظاهرات شرکت می کرد و حتی یکی دوبار هم آنان که از پیروزی انقلاب ناراحت بودند او را کتک زدند. او در روز ورود امام خمینی از صبح زود برای استقبال امام رفت و شب با خوشحالی توصیف ناپذیر به خانه برگشت. شهید در تمام جماعات دینی و مذهبی مانند نمازهای جمعه و جماعت و . . . شرکت می کرد .
روابط بسیار خوبی با دیگران داشت . به اقوام و دوستان سر می زد و به بعضی از آنان کمک می کرد و حتی در مدتی که در جبهه بود در نامه هایش جویای احوال تمام دوستان و آشنایان می شد.
دریایی از مهر و محبت و دلسوزی و رحم به دیگران بود و هیچ وابستگی و تعلقی به این جهان مادی نداشت. وقتی در مرخصی بسر می برد از همان زمانی که می آمد ساک خود را برای رفتن مجدد به جبهه حاضر می کرد و می گفت: ساک من باید در جلوی چشم من باشد و حتی اکثر اوقات از تمام مرخصی خود استفاده نمی کرد و برای رفتن به جبهه و دفاع ازدین اسلام و انقلاب لحظه شماری می کرد .
منبع : لاله های سجاد
