روستای آب‌باریک

«روستای آب باریک»، جزء بخش «دهستان بهنام» در هشت کیلومتری جنوب شهر «ورامین» واقع شده است که از شمال به جادّه‌ی «ورامین»، از جنوب به جادّه‌ی «چرمشهر» و اتوبان «قم»، از شرق به «روستای دمزآباد» و از غرب به «روستای خالد آباد» محدود می‌شود. مساحت این روستا حدود دویست هکتار می‌باشد. جمعیّت آن در سال ۱۳۳۵، نهصد و هجده نفر بوده و هم اکنون  دارای جمعیّتی حدود دو هزار و پانصد نفر می باشد.
در حال حاضر، روستای «آب‌باریک» با توجّه به شهرک صنعتی «چرمشهر» و توسعه ی منطقه، از لحاظ تجاری، کشاورزی، دامداری و امکانات پمپ بنزین، ‍CNG، مخابرات، زمین چمن فوتبال، حوزه‌ی مقاومت بسیج، دهیاری، دبیرستان دخترانه، پسرانه، مجتمع فرهنگی و موارد دیگر، دارای شرایط ویژه‌ای در بین روستاهای جنوب «ورامین» می‌باشد.
پیشینه‌ی ‌تاریخی این روستا، به گفته‌ی ریش‌سفیدها که از پدرانشان شنیده‌اند، به حدود سیصد سال قبل برمی‌گردد که در آن زمان، سکونت به صورت قلعه بوده و به این دلیل که دو رگه‌ی باریک آب چشمه، در این منطقه جاری بوده، به نام «آب‌باریک» نام گرفته است و به نام «باغ نظم الدّوله» آن را می‌شناختند. در سال ۱۳۲۰، مدرسه‌ی ابتدایی به مدیریّت آقای «روح‌افزا» که همسر ایشان نیز معلّم بوده است، در روستا تأسیس می‌شود. قبل از تأسیس مدرسه، شخصی به نام «آخوند ملّا باقر» که امین مردم بوده است و خطّ بسیار زیبایی نیز داشته است، به بچّه‌های روستا درس می‌آموخته و مسئولیّت ثبت معاملات و قراردادهای اهالی را به عهده داشته است. اوّلین مسجد روستا که به صورت بنای محکمی ساخته شده است، قدمتی صد و هفتاد ساله داشته که هفده سال پیش تخریب شده و به جای آن، مسجد فعلی روستا به نام «مسجد القائم (عج)» با کمک اهالی و همّت حضرت حجّت الاسلام والمسلمین «شیخ جواد رضایی محلّاتی» با تمامی امکانات و تزئینات و کاشی‌کاری محراب، طبق استانداردهای ضدّ زلزله ساخته شده است.
امام‌زاده «محروم» و «مظلوم» دو امام‌زاده‌ی روستا می‌باشند که شجره‌نامه‌ی آن‌ها موجود می باشد، در کتب معتبر از آن‌ها نام برده شده است و در صحن مطهّر امام‌زادگان، نصب گردیده است.
این روستا از گذشته‌، دارای مردمی مذهبی و گوش به فرمان مراجع تقلید بوده و حتّی برای صحّت اعلام عید سعید فطر، پیکی را به «قم» می‌فرستادند.
از قدیم الایّام دارای هیأت عزاداری بوده است. تعزیه خوانی بنا به نسخه‌های معتبر که موجود می‌باشد، توسّط اهالی روستا انجام می‌گرفته و هنوز هم ادامه دارد. ایّام ماه مبارک رمضان و مراسم شب قدر تا سحر، شب زنده‌داری و مراسم احیاء انجام می‌گیرد.
مردم روستا همواره و در موقعیّت های مختلف با صداقت تمام، پاسدار ارزش های اعتقادی و دینی بوده اند. در قیام پانزده خرداد سال ۱۳۴۲، افرادی از اهالی این روستا به صورت مستقیم حضور داشتند. از سال ۱۳۵۱ با حضور روحانی آگاه و فعّال به نام «شیخ جواد رضایی محلّاتی»، این منطقه دچار تحوّل سیاسی، عمرانی و فرهنگی و رفاهی گردید. نامبرده با حمایت مردم روستا، اقدام به ایجاد حمّام بهداشتی عمومی، حفر چاه و لوله‌کشی آب بهداشتی، پیگیری ایجاد برق و موارد دیگر نمود. حضرت حجت الاسلام والمسلمین «حاج شیخ جواد رضایی محلّاتی» که از قبل از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در این منطقه حضور داشت، در کنار فعالیت های عمرانی که زبانزد خاص و عام در این منطقه گردید، در بیداری و ارتقاء سطح فرهنگی مردم روستا، سهم ویژه ای داشت. آشنایی با حرکت عاشورایی آن مجتهد آگاه و کم نظیر موجب شد مردم روستا به پشتیبانی و حمایت آن مرد بزرگ در جوّ خفقان و ستم شاهی رژیم پهلوی همت گمارند.
حضور جوانان مستعد و مبارز، این منطقه را به یکی از قطب‌های مبارزات علیه رژیم ستم‌شاهی مبدّل نمود.. پخش اعلامیّه‌ها و نوارهای سخنرانی «حضرت امام (ره)»، جلسات خصوصی حزب‌الله، پناه دادن به افراد تحت تعقیب ساواک، هوشیاری مردم و برجسته نمودن مرجعیّت «حضرت امام (ره)» باعث بیداری مردم منطقه شد که همین امر موجب واکنش شدید ساواک گردید. از دیگر فعّالیّت‌های جوانان روستا، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، تأسیس کتابخانه‌ی «ولی عصر (عج)» بوده است که در همین رابطه، مأموران ساواک به کتابخانه حمله نمودند. ولی با هوشیاری جوانان روستا، کتاب‌های سیاسی و کتب «حضرت امام (ره)» به مکان امنی انتقال داده شده و از گزند مأموران سفّاک ساواک در امان ماند.
با ورود «حضرت امام خمینی (ره)» به میهن اسلامی، جوانان جان برکف «آب‌باریک» درکمیته‌ی حفاظت از «حضرت امام (ره)» که مسئولیّت آن با شهید مظلوم «دکتر بهشتی» بود، حضور فعّال داشتند. این ارتباط باعث شد تا شهید «بهشتی» در تاریخ  ۱۹/۱۰/ ۱۳۵۹ به مسجد «آب‌باریک» قدم نهاده، مردم روستای «آب‌باریک» از ایشان استقبال و پذیرایی گرمی به عمل آوردند. ایشان سخنرانی رسایی در مسجد «آب‌باریک» داشتند و فرمودند: «پیوند روحانیّت و روستایی‌ یک پیوند ریشه داری است …»
ضمناً مسئولین جمهوری اسلامی ایران از جمله شهید «باهنر» و «آیت الله موسوی اردبیلی» به این روستا قدم نهادند که این مسئله برگ زرّینی از گذشته ی «آب‌باریک» به حساب می‌آید.
با شروع جنگ تحمیلی، مردم سلحشور «آب‌باریک» نقش برجسته‌ی خود را بار دیگر در این عرصه، به منصه‌ی ظهور گذاردند و با کمک‌های مادّی و معنوی، حضور خود را اعلام نمودند. مردم شهید پرور «روستای آب‌باریک»، که نسبت به جمعیّت، شاید در روستاهای شهرستان، کم‌نظیر باشند، با تقدیم بیست و پنج شهید و چهل و هشت جانباز و نود رزمنده‌ی بسیجی، سند افتخاری را برای خود ثبت نمودند و حضوری فعّال در صحنه های انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی داشته اند، به گونه‌ای که اوّلین شهید این روستا، در دفاع از انقلاب نوپای اسلامی در مقابله با گروهک ضدّ انقلاب کومله و دموکرات، قبل از آغاز جنگ تحمیلی در مورّخه‌ی ۹/۲/۱۳۵۹ در شهر «سنندج» به درجه‌ی رفیع شهادت نائل گشت. در طول هشت سال جنگ تحمیلی کمتر عملیاتی است که رزمنده‌ای از این روستا در آن شرکت نداشته و پس از پایان جنگ نیز، این مجاهدت ادامه داشته، به گونه‌ای که بیست و پنجمین شهید روستا در مورّخه‌ی ۲۷/۵/۱۳۸۱ در مقابله با قاچاقچیان موادّ مخدّر در مناطق شرقی کشور به درجه‌ی والای شهادت نائل گشت که خود، گویای حضور همیشگی در تمامی صحنه‌های دفاع از اسلام و نظام اسلامی است که با گذشت زمان، نه تنها فراموش نخواهد شد، بلکه با حفظ و حراست از آنان روز به روز زیباتر جلوه خواهد کرد و تا ابد همچون ستارگانی درخشان، در آسمان ایران اسلامی می‌درخشند. روستای «آب‌باریک» تا به حال، دو مرتبه به عنوان روستای نمونه معرّفی شده است. مردم قدرشناس «روستای آب‌باریک» در انتقال فرهنگ بسیجی به نسل بعد، همچون وظیفه‌ی خود در دوران دفاع مقدّس، خوب عمل کرده و انشاءالله به نسل‌های بعد هم خوب منتقل خواهد شد.

——

منبع : کتاب به پاخاستگان دیروز (آبباریک در هشت سال دفاع مقدّس)