نامه ای به عزیز خدا

دوسال گذشت و صدای توصیه هایت هنوز در گوشم هست. تو به خدا رسیدی و ما هرروز از خدا دورتر می شویم، نجوایت را می شنوم که میگویی تقوا، اما عملم عکس نجوای توست.

خوشا به حالت عزیز خدا، رفتی و بد حجاب ها را دیگر نمی بینی، رفتی و گناه های علنی را دیگر نمی بینی. همان گناه هایی که از آنان بیزار بودی و برای ندیدنشان مجبور بودی در خلوت بیایی و در خلوت بروی.

دوسال است که دیگر صلوات های جمعه را با اشک مخلوط کرده ام، اشک از دوری و دلتنگی شما. آقا بیا و یک شب در خواب میهمانم شو، برچشمان ناپاکم دستی بکش و دعایی کن، به واسطه شما خدا چشمانم را پاک کند، پرده ها کنار روند و نور تقوا دیده شود. عزیز خدا، تا بودی قدردان نعمت وجودت نبودم، همین که نعمت وجودت را از دست دادم فهمیدم که چه دری را در بر داشتم وقدر نمی دانستم.

حرم ثامن الحجج می روم، مقابل چشمانم هستی، به یاد آن سخنانت می افتم که می گفتید: رفتی حرم به ضریح نگاه کن و با آقا حرف بزن. من حرف می زنم اما در پاسخ صدایی نمی شنوم. اما شما حتم دارم که پاسخ را هم می شنیدید.

وقتی ازدیاد تشرف شما را به مکه میدیدم کمی متعجب می شدم اما وقتی خبر آمد عزیز خدا در کنار خانه خدا به خدا پیوست، دلیل این همه تشرف را هم فهمیدم.

رهبرم گفته که با روح پاک شما هم ارتباط بگیریم تا شما برایمان دعا کنید چرا که به نفعمان هست. غیر از ختم صلوات که خودت یادمان دادی در این دو سال کار دیگری برایت نکردم اما شما بیا و برای ما دعا کن، دعا کن تقوی را بفهمیم، دعا کن قدردان عالمان دینمان باشیم، دعا کن اگر در این اوضاع فرهنگی، قادر به حفظ دین نیستیم، زودتر خدا خلاصمان کند.

دینداری سخت شده، چهره ها غربی شده، درآمد ها شبهه ناک شده، جای معروف و منکر عوض شده. غیرت ها سیاسی شده، در همین شهری که جلسه ختم صلوات داشتی، همزمان با نمازجمعه، دختر ها تماشاگر بازی بسکتبال مردان می شوند و صدای کسی در نمی شود.

عزیز خدا، برایمان دعا کن عاقبتمان ختم به خیر شود. اگر قدمی برای پسر زهرا بر نداشتیم لااقل روز جمعه سیلی در گوشش نزنیم.

اسوه نیوز